A cultura dos castros
Durante a Idade do Ferro, as novedades incorporadas no Bronce Atlántico posibilitarán que as comunidades do noroeste se establezan de forma estable en poboados. Reciben o nome de castros, e neles configúrase unha cultura propia denominada Cultura Castrexa (600 a.C. a século I d.C).
 | | Fusaiola do Castro de Vigo | Nun primeiro momento o poboamento castrexo evolucionará illadamente a excepción do litoral, onde se manterán contactos cos comerciantes fenicios e cartaxineses.
A mediados do século II a. C. empézase a detectar unha progresiva romanización do noroeste, que comeza polos asentamentos costeiros do litoral sur. O dominio establécese respectando ás poboacións autóctonas naqueles aspectos non molestos para o Imperio. As elites castrexas, máis xerarquizadas, serán potenciadas dende Roma como elementos de control.
Esta etapa é, contradictoriamente, a de maior esplendor da cultura castrexa: a ourivaría, a plástica en pedra (esculturas de guerreiros galaicos e arquitectónica)... teñen a súa base nas etapas anteriores pero alcanzan o seu maior desenvolvemento nesta etapa. Xunto a elas, as novidades da influencia romana (organización en barrios, defensas monumentais nos poboados), que volven ser máis acusadas e precoces na costa e no sur do noroeste.
No Museo
Existe un amplo repertorio de obxectos pertencentes a todas as fases da cultura castrexa procedentes dun grande número de asentamentos e que documentan os diferentes aspectos da vida cotiá dos seus poboadores. Algúns destes obxectos presentan singularidades que os converten nun referente tipolóxico ou documental.
| 
imprimir